Oh neeee! Jimmy maakt een blog over Twitter! Waar gaat dat heen met de wereld?
Dat vraag ik me inderdaad af. Hoewel ik het eigenlijk wel weet, begint het beetje bij beetje steeds dichterbij te komen. Zo werd het gisteren tijdens de jaarlijkse Dodenherdenking van 4 mei nog eens goed duidelijk gemaakt.
Voor de mensen die het niet weten, op 4 mei wordt een moment van stilte in acht genomen om de gevallenen tijdens oorlogen een eerbetoon te schenken. In eerste instantie was het om de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog te herdenken, maar omdat die voor veel mensen niet in het geheugen voorkomt, is het wat veranderd om gewoon alle oorlogsslachtoffers respect te tonen. Niks op tegen.
Nu staat het dagelijkse leven om 20:00 uur twee minuten lang stil. Mensen zeggen even niks, treinen staan even stil, zelfs de klok lijkt die twee minuten niet vooruit te komen. Sinds dit jaar besloten een aantal mensen zelfs op Twitter twee minuten lang eventjes niks van zich te laten horen. En dat gaat mij net iets te ver. Misschien ben ik gewoon ouderwets, niet ‘high tech’ genoeg, maar blijkbaar vergelijken mensen Twitter dus met het echte leven. Twitter heeft inmiddels, sinds de grote hype van afgelopen jaar, een zodanige vorm van echtheid gekregen dat men zich verplicht voelt om ook op deze digitale vorm van communicatie stil te zijn. Dat is, zover ik weet, nog nooit geweest bij mail, irc of sms. De laatste drie zijn toch al vele jaren onder ons, maar hebben dus nooit een zodanige gelijkenis met de realiteit op kunnen bouwen als Twitter. En dát beangstigt me. Het is alsof Twitter gelijk staat aan het echte leven, dat men niet meer zonder kan, en dat ik over een jaar nergens meer binnen kom omdat ik geen account heb op Twitter. Waar gaat dat heen met de wereld?
