“Ey Jimmy, kan je is kijken of ik dit goed heb gedaan”

Nee. Pleur op. En eigenlijk wilde ik dit gisteren al bloggen, maar toen werd ik zeer aangenaam verrast door Renate, en had ik opeens geen zin meer om geërgerd te doen. Maar nu weer wel. Dus, daar komt ‘ie.

EENS IS EEN WOORD. Gebruik het. Vervang het niet door ‘is’. Het klopt dat ‘is’ ook een woord is, maar dat is een persoonsvorm, namelijk de derde persoon enkelvoud in de tegenwoordige tijd van het werkwoord ‘zijn’. Alleen dan mag je ‘is’ gebruiken. Voor zo’n beetje de rest gebruik je ‘eens’.

Wat voorbeeldjes.

“Er was eens…”
“Kun je me eens helpen?”
“Ik ga dat maar eens doen”
“Kom eens!”

Dat je het verwart met ‘is’, is logisch, maar niet acceptabel. Eens wordt afgekort met ‘ns, en niet met is. Dat scheelt maar een lettertje. De betekenis verschilt echter gigantisch veel. Dus alsjeblieft, houd het allemaal een beetje duidelijk en leesbaar, en gebruik ‘is’ alleen als het een werkwoord is. Voor de rest; eens. Mee eens?*

* geen keuze mogelijk