“Ey Jimmy, kan je is kijken of ik dit goed heb gedaan”

Nee. Pleur op. En eigenlijk wilde ik dit gisteren al bloggen, maar toen werd ik zeer aangenaam verrast door Renate, en had ik opeens geen zin meer om geërgerd te doen. Maar nu weer wel. Dus, daar komt ‘ie.

EENS IS EEN WOORD. Gebruik het. Vervang het niet door ‘is’. Het klopt dat ‘is’ ook een woord is, maar dat is een persoonsvorm, namelijk de derde persoon enkelvoud in de tegenwoordige tijd van het werkwoord ‘zijn’. Alleen dan mag je ‘is’ gebruiken. Voor zo’n beetje de rest gebruik je ‘eens’.

Wat voorbeeldjes.

“Er was eens…”
“Kun je me eens helpen?”
“Ik ga dat maar eens doen”
“Kom eens!”

Dat je het verwart met ‘is’, is logisch, maar niet acceptabel. Eens wordt afgekort met ‘ns, en niet met is. Dat scheelt maar een lettertje. De betekenis verschilt echter gigantisch veel. Dus alsjeblieft, houd het allemaal een beetje duidelijk en leesbaar, en gebruik ‘is’ alleen als het een werkwoord is. Voor de rest; eens. Mee eens?*

* geen keuze mogelijk

Een diep onderwerp. Ja, iets waar ik mijn mening wel over heb. Ik zal u allen echter sparen, en er niet al te diep op ingaan. Maar met de komende verkiezingen (woensdag), voel ik mij toch gedwongen er iets over te zeggen. Laat mij beginnen met een brief van een lezer van een gratis krant.

Wat mij opviel in het Metro-interview met Pechtold was één zinnetje: “De islam moet homoseksualiteit accepteren.” Pardon? Een politicus gaat niet over de leer van een religie. Dat heet scheiding van kerk en staat. […]

Joanne van Aalst, Alphen aan den Rijn, Metro 7 juni 2010

Ben ik nou de enige die het doorheeft? Ergens ben ik het eens met deze mevrouw van Aalst. De staat moet zich niet druk gaan maken over religie. Persoonlijk vind ik zelfs dat niemand zich er druk om moet maken, maar dat is een ander verhaal. De tijd dat de kerk de wetten maakte is voorbij, en we leven nu alweer een paar jaar in een maatschappij waarin het volk zelf beslist over wat er gaat gebeuren, zij het indirect. Dat is algemeen geaccepteerd, toch?

Waarom moeten er dan, in deze tijd van scheiding tussen kerk en staat, zoveel partijen zijn die hun opvattingen baseren op hun heilige geschrift? Als de staat zich niet met de kerk moet bemoeien, zoals van Aalst hierboven beweert, waarom moet de kerk zich dan wel met de staat bemoeien? Waarom zou een geschrift dat 1600 jaar geleden is samengesteld de regels moeten bevatten voor de maatschappij van nu? Het kan aan mij liggen, maar volgens mij hadden ze in het jaar 400 geen last van een kredietcrisis of hypotheekrenteaftrek. Laten we dan ook niet die regels opvolgen, maar in het hier en nu leven, dat we ook daadwerkelijk doen.

Een scheiding van staat en kerk is in Nederland in 1795 in gang gezet, en hoewel we denken dat deze nu ons veilig houdt van gemene invloeden van de kerk, is de echte scheiding nog lang niet bereikt. En, als ik eerlijk ben, ben ik bang dat deze ook nog wel even op zich laat wachten. Helaas.