Het is weer een tijdje geleden sinds ik een teken van leven heb gegeven. Laten we het houden op drukke tijden voor met name Deshima Sounds. Behalve vandaag. Want vandaag had ik zaken te doen in Amersfoort.

Om 14:00u had ik een afspraak aldaar. Met goede moed startte ik mijn reis rond 11:40u vanaf huis, waarna ik om 11:48u weg reed in een bus. Volledig volgens schema had ik genoeg tijd om op het centraal station van ‘s-Hertogenbosch mezelf te trakteren op een flesje Lipton Clear Green Tea, alvorens de trein van 12:08u richting Utrecht te nemen. En toen liep het mis.

Voorspoedig liep de reis, totdat we rond 12:30u tot stilstand kwamen. We bevonden ons ergens tussen Houten en Lunetten (bij de groene pijl). Er werd ons gemeld dat er een stroomstoring nabij Utrecht was, en dat we tot nader order niet verder mochten rijden. Eenieder greep naar zijn danwel haar telefoon om dierbaren het nieuws te melden. De vrouw die haar plek naast de mijne had gevonden, wachtte rustig af, zonder zich ergens druk over te maken. Hetzelfde was ook mijn idee. Ik had immers een half uur extra speling gerekend, en had een kwartier overstaptijd te Utrecht.

Tijd verstreek, en na ongeveer een kwartier werd er ons duidelijk gemaakt dat er een ontploffing was geweest bij een ‘electriciteitshuisje, waar nu brand woedt‘. Het was niet duidelijk wanneer er weer gereden mocht worden, maar de trein verlaten was vooralsnog geen optie. Wat voor velen wél een optie was, was het nogmaals grijpen naar de mobiele telefoon. Vele verhalen deden de ronde, zo zou er volgens een iemand een complete ramp zijn gebeurd bij een kerncentrale in de buurt van Utrecht. Uhm, juist. Een mevrouw die niet ver van mij vandaan zat wist via het thuisfront te vertellen dat de storing naar alle waarschijnlijkheid pas tussen 15:00u en 17:00u opgelost zou zijn. Oei.

Aangezien ik dus onmogelijk nog om 14:00u te Amersfoort kon zijn (het was inmiddels al 13:30u), besloot ik contact op te nemen met mijn afspraak. Vol begrip werd de afspraak verschoven naar een andere dag, en werd me veel sterkte toegewenst met de verdere reis. En dat had ik nodig. Luttele ogenblikken later kwam er een conducteur binnenstormen, en vroeg wie er naar Schiphol moest reizen. Dit was immers de eindbestemming van het DD-IRM waar we ons in bevonden. Deze mensen werden meegenomen, en tot op heden heb ik niks meer van hen vernomen.

Tijd verstreek, en het was rond 14:00u dat ik besloot een spelletje te gaan spelen. Net op dat moment werd er omgeroepen dat het toegestaan was om uit de trein te gaan. Er was vervangend vervoer geregeld, maar hoe lang het zou duren eer dit arriveerde was onduidelijk. Gelukkig was ik er van op de hoogte dat we niet ver van Utrecht af zaten, deels door een fietstocht die ik eerder heb ondernomen. Een kort wandeltochtje zou geen ramp zijn, leek me. Aangezien ik in het voorste gedeelde van de trein zat, was ik een van de laatsten die aan de achterkant ‘frisse’ lucht proefde. ‘Fris’, want blijkbaar was dat achterste halletje tijdelijk omgetoverd tot rookhok. Jottem!

Eenmaal uit de trein gesprongen, stond er eerst een tocht terug op het menu. Zo’n 200 meter terug was er een spoorwegovergang, vanwaar we de weg op konden. Het was een geweldig gezicht. Een hele sliert mensen die als een kudde olifanten elkaar achtervolgden. Net zoals de avondvierdaagse. Helaas had ik mijn camera niet ter hande, anders had ik wat leuke foto’s gemaakt.

Na een korte wandeling kwam eindelijk station Utrecht Lunetten in zicht. Aldaar heb ik maar besloten een stadsbus te nemen, en mijn tocht te vervolgen naar Utrecht Centraal. Die gedachte hadden meerdere mensen, en dus was het een overvolle bus die richting het knooppunt ging. Eenmaal aangekomen realiseerde ik mij dat het bijna 15:00u was. Tevens kwam ik vrij snel tot de conclusie dat zowat al het treinverkeer stil lag. Ik kon twee dingen doen. Ofwel zou ik een pendelbus nemen die mij terug naar ‘s-Hertogenbosch bracht, ofwel nam ik gebruik van de situatie en vereerde Utrecht met een bezoekje van mij. De laatste won, deels omdat Renate ook op weg was naar deze stad van onlogistiek.

Rond 16:45u werden we herenigd, en na een flinke poos shoppen, zijn we maar neergestreken in een willekeurig restaurantje om van wat relatief goedkoop voer te genieten. Met een McFlurry als toetje. De reis ging voor Renate door naar Amsterdam, mijn eindbestemming was ‘s-Hertogenbosch. Zonder al te veel problemen arriveerde ik rond 21:15u bij het ouderlijk huis. Met een resitutieformulier.

Geen kwaad woord over de NS, trouwens. Zij hebben gedaan wat ze konden doen. Als er opeens 10 volle treinen stil gaan staan, waarvan de helft in ‘the middle of fucking nowhere’ (dezelfde overenthousiaste medereiziger als bovenstaand), dan is het een beetje hectisch, ja. Suck it up!

Dat is vandaag! En daarom dacht ik bij mezelf, laat ik Renate eens gaan verwennen. En zoals te zien, is dat best wel gelukt. En behalve dat, zijn er worstenbroodjes, prinsessencakejes en straks een inluiding van het jaar van de tijger. En, wat een toeval, dat is míjn jaar. Ik voorzie een hele hoop geluk. En liefde. Hihi. Fijne zondag iedereen!

Oh, en wat er in dat papier zat? Een mooie tas van Paul Frank. En alsof dat nog niet genoeg was, ook nog eens douchegel met perzikkensmaak (als glazuur op de cakejes), en ik heb ook nog eens haar poëziealbum gepimpt. En wat kreeg ik terug? Een hele stoere toilettas met crap. Maar dan wel een beetje lekker ruikende crap. Oh, en rozen voor de Feb, uiteraard.