Het is bijna zo ver. Nieuwe ‘next-gen’ consoles. Allereerst komt op 8 december de Wii van Nintendo. Iedereen wil er een hebben… behalve ik. Waarom zal ik eens haarfijn uitleggen.

Allereerst heeft het game-aanbod dat Nintendo heeft gegeven mij nooit echt aangestaan. De enige game van Nintendo (of uitgebracht op een Nintendo console) die ik echt gespeeld heb, en leuk vond, was Pokémon voor de Gameboy en Gameboy Advance series. Nu speel ik dat alweer bijna 10 jaar, maar om nou voor een enkele game een Wii aan te schaffen… mij niet gezien.

De Wiimote (ja, die gare controller) is stom. Het probeert arcade feeling terug te brengen in games, maar dan zonder echte arcade style controllers. Een gun is geen gun als hij geen loop heeft, een zwaard geen zwaard zonder lemmet, en een golfclub geen golfclub zonder clubblad. Close, but not quite yet. Als ik een arcade gevoel wil hebben, koop ik wel een speciale arcade style controller (voor de Playstation 2 en 3, bijvoorbeeld), of duik ik een game center in.

En nu we het toch over de Wiimote hebben… Wil je een game spelen, ben je verplicht als een gek dat ding in het rond te zwaaien, terwijl je op willekeurige knopjes ramt en op moet passen dat je niemand anders in het gezicht slaat. Wanneer ik een game wil spelen waarbij je geen arcade feel nodig hebt (zoals bijvoorbeeld een platform game), zit ik liever onderuitgezakt op een zachte sofa, met wat ijsthee binnen handbereik. Gamen is relaxen, en niet fitness. Hebben we dit overgehouden aan die ‘Dance Dance Revolution is een sport, geen game voor nerds!’-hype? To hell with it.

Maar, natuurlijk, zoals iedere Nederlander, kost de Wii me te veel. Ik kan het niet ophoesten om met de release date zo’n ding in huis te halen. Misschien over een jaar of 5, aangezien ik nu ook zit te overwegen een Nintendo Spelkubus in huis te halen om Pokémon XD te spelen. Tot die tijd blijf ik wel lekker op mijn PlayStation 2 spelen, en grijp ik af en toe naar mijn Gameboy Advance.