Bling, Brit en Hikaru No Go

Wow, dat is een vage titel voor een blog. Ik denk dat ik dat even uit moet leggen. Het vat namelijk mijn afgelopen weekend samen, en ik neem aan dat in ieder geval een aantal van mijn trouwe lezertjes hier in bepaalde mate ook deel van waren. Toch leuk om dan weer even terug te blikken, niet?

Het begon allemaal op de vrijdagochtend. Nou ja, donderdag-op-vrijdagnacht. Ik kreeg een sms van Andrea Silvestri dat hij doodziek was, en helaas niet kon komen. Want jawel, het plan was in eerste instantie dat ‘Mirò’ helemaal vanuit Italië naar Nederland zou komen om deel uit te kunnen maken van Deshima Sounds. Jammer, maar helaas. Volgende keer beter, en hij beloofde er de volgende keer zeker weten bij te zijn.

De afwezigheid van Andrea weerhield ons niet om alsnog een superawesome feest neer te zetten. Deshima Sounds ‘Bring The Bling’, de vierde keer dat Jody en ik als Neodash Zerox en MK☆ dit dancefeest met Japans tintje op touw hebben gezet, was een geweldig succes. Niet alleen gingen de sets beter dan verwacht, maar ook waren de mensen die langskwamen enthousiaster dan ooit. En om dat alles extra leuk te maken, hadden we dit keer een recordaantal bezoekers. Er waren bijna 100 mensen binnen! Foto’s en video’s zullen binnenkort verschijnen op onder andere Hyves en Facebook, dus houd dat in de gaten!

Op de paaszondag stond er, naast bijkomen van Deshima Sounds, een gezellig middagje rondhangen met Ivan, speciaal voor ons overgekomen vanuit Guildford, op het schema. Helaas waren de winkels overal dicht, maar dat weerhield ons niet om alsnog ergens een café binnen te stappen en wat te drinken. Na bijgepraat te hebben, hebben we ons tegoed gedaan aan wat voer, waarna we ons op maakten voor een tripje naar Rijswijk. Aldaar pikte Marcello ons op om naar de studio van Radio Stad Den Haag te gaan. Toen we binnenkwamen was het net een grote huiskamer. Wederom gezelligheid overal. Hier werd John Sauli, beter bekend als de stem van Rofo, geïnterviewd. Het is opgenomen, de videobeelden zijn te vinden op de Radio Stad Den Haag website. Stiekem zie je mij op de achtergrond, waarna Ivan naast me kwam zitten op de grond (vanaf ongeveer 50 mins).

Toen dat eindelijk voorbij was, gingen we als een gek naar de studio van Fresh FM. Ook hier werd John geïnterviewd, maar ook ik mocht mijn zegje doen om terug te blikken op Deshima Sounds. En, hoe verrassend het ook moge zijn, ook hier een en al gezelligheid.

Het bleek dat John Sauli, hoewel hij oorspronkelijk uit New York komt, inmiddels al bijna 30 jaar in Vught woont. En dat is toch wel heel erg dicht bij ‘s-Hertogenbosch. Het was dan ook geen probleem, en ik mocht meerijden. Hoe vet is dat? Zomaar met een italo-superster meerijden. Zo kwam ik erachter dat hij een van de ending themes van Hikaru No Go heeft geschreven. Het origineel is van Samantha Gilles, maar Dream heeft Music Is My Thing gecoverd voor de anime serie.

Rond middernacht kwam ik eindelijk thuis aan, en kon ik terugblikken op een weekend vol vrienden, muziek, nieuwe vrienden, en nog meer muziek. Hopelijk zie ik iedereen weer terug op de volgende Deshima Sounds?

Nederlandse kampioenschappen

Of nou ja, de voorrondes. Die werden vandaag gehouden in de Mega bowling te Eindhoven. Niet voor de senioren, die zijn pas 5 en 6 juni in ‘s-Hertogenbosch. Nee, vandaag waren de voorrondes van de jeugd. En omdat Budi graag wilde dat ik ook mee kwam, deed ik dat voor de gein ook maar.

Aldaar bleek dat er een open plekje was. Boosters konden zich melden. Voor de leek; een booster is een persoon die voor spek en bonen meedoet om een lege plek op te vullen. En omdat ik verder toch niet al te veel te doen had, meldde ik me aan.

Ik had dan wel niet m’n eigen spullen bij, maar met een huisbal (die je gebruikt als je geen eigen bal hebt) en evenzo schoenen, vulde ik de plek op baan 30 in. Resultaat? Ik deed ook mee met de Nederlandse kampioenschappen voor de jeugd!

Natuurlijk is iedereen benieuwd naar mijn scores. Ik gooide 143 – 214 – 116 – 152 – 138 – 188 – 167 – 164. Jawel, acht games. Totaal kwam uit op 1320, wat inhoudt dat ik 165 gemiddeld heb staan gooien. Niet slecht, met een bal die eigenlijk te zwaar was en schoenen die half kapot waren.

Ik eindigde op de eerste plek in de booster-klasse. Maar ja, de tegenstand was ietwat mager. Hihi.

Oh, en Budi heeft 179 – 174 – 237 – 206 – 183 – 214 – 197 – 166 gegooid, totaal 1557, 194,6 gemiddeld. Maar hij had wel z’n eigen ballen en schoenen. Valsspeler! Hij staat ook maar vierde, en er moeten nog 13 mensen in zijn klasse spelen. Succes daarmee!

Pew Pew Pew

Zap.

Vorige week zondag vierde Renate haar twintigste verjaardag. Hoewel ze volgens het geboorteregister op 25 februari al twintig werd, werden vrienden gevraagd om op 7 maart naar Utrecht te komen met een cadeautje. Vanaf daar was het de bedoeling om de bus te nemen, waarna we met 10 man sterk LaserQuest Utrecht gingen overvallen.

Nu had ik stiekem een kleine voorsprong, aangezien ik hier een aantal jaar geleden al was geweest met een hele groep. Dit was echter zo lang geleden, dat er niet eens een blog over is geschreven. Maar dat hield ons niet tegen dit keer vol vreugd de arena te bestormen. In eerste instantie was het plan om tegen een andere groep van 9 personen te spelen, maar omdat we nogal aan de vroege kant waren, konden we direct beginnen. Het werd een free-for-all match. Gewapend met een futuristisch lasergeweer probeerden we elkaar neer te maaien. Het resultaat hieronder.

CHARCHING TEH LAZERS

Nu wil ik niet opscheppen, maar die ‘mk*’, dat ben ik. En, helaas, net als Renate’s verjaardag vorig jaar, en de bijeenkomst jaren geleden, sta ik ook dit maal op de bovenste plek. Het geeft een soort geruststellend gevoel; bij een zombie apocalypse ben ik, met enig geluk, niet de eerste die ten prooi valt. Mits we tegen die tijd een beetje goede laserguns hebben. Pew pew pew pew. Zap.

Oh, en de mensen die de groepsfoto’s willen hebben, laat het me weten!